Pokój nr 1

Zauważyłem zmianę w niebieskowłosym. Nie wygląda na jakąś przesadnie groźną bestię... Ale może to dopiero początek? Ja.. Nie boję się! Ha ha! Żeby demon się bał?! To nie do pomyślenia!
- Nie odpowiedziałeś na moje pytanie.- Stwierdziłem oznajmującym tonem. Jestem silniejszy nawet bez przemiany..!... Prawda...?

-Nie. Nie zmienię się w bestię. - odpowiedziałem beznamiętnie. W końcu Wilkołaki to nie bestie. A z resztą, i tak nie miałem zamiaru się transformować. Nie muszę udowadniać swojej siły. Postanowiłem się spytać - A ty za to nie zmienisz się w jakiegoś potwora z samego dna piekieł?

- Potwór to nie najlepsze określenie...- Stwierdziłem. Potworem może być osoba, lub np. okropnie wyglądająca nauczycielka... Ogólnie to słowo kojarzy mi się z brzydotą. - Ale jeśli bym chciał... Mógłbym się przemienić w każdej chwili. - Skłamałem z niewzruszonym wyrazem twarzy.

"No to dawaj" - cisnęło mi się na usta, ale zrezygnowałem. Nie miałem już ochoty na jakiekolwiek nowe wrażenia. Wyczekiwałem już tylko pełni i momentu, gdy wszyscy pójdą spać. Położyłem się na łóżku i zacząłem wpatrywać się w sufit. Zerknąłem na zegarek. Rany, 17.00! Nigdy stąd nie wyjdę!

Hm... Chłopak wyglądał na zniecierpliwionego. Ciekawe co mu się działo? Nie podejrzewam już, żeby był groźny. Ach! Ciemność! Nareszcie zaczyna się ściemniać. Demony - dzieci nocy - nie wyłączając mnie, uwielbiają tę porę dnia. W sumie te wilkołaki chyba też wolą noc niż dzień. Chociaż tyle... Bo święte aniołki np. już, by grzecznie poszły spać. Znów założyłem słuchawki i patrząc przed siebie zacząłem pogwizdywać.

Co za dźwięk!! Zakryłem uszy, podrażnione gwizdaniem Ryoshego. Jednak to nic nie dawało. Nie dość, że w nosie kręciło mnie od Demonicznej Woni, uszy bolały mnie od drażniącego dźwięku, to jeszcze zaczęłam boleć mnie głowa. O nie! Nikt nie popsuje mi dzisiejszej nocy. Bez zastanowienia złapałem poduszkę, która miałem pod głową i rzuciłem nią w chłopaka.

- Ej!- Krzyknąłem, gdy wyrwał mnie z zamyślenia.- "Co ty sobie myślisz?"- Chciałem wykrzyknąć w pierwszej chwili.- Czego?- Spytałem. Widać było złość na mojej twarzy.

-Mógłbyś nie wydawać takich... dźwięków? - dziękowałem niebiosom, że w końcu przestał gwizdać. Choć miałem wrażenie, że to się za chwilę zmieni. Wpatrywałem się w chłopaka wrogo.

WTF? Niby jakich dźwięków? Gwizdu, gwizdu...Co to mu przeszkadza. wiedziałem, że pieski mają wyczulony węch, ale słuch..? Udałem, że nie usłyszałem chłopaka, położyłam się na plecach i z wrednym uśmieszkiem zacząłem znów gwizdać - nie tak cichutko jak wcześniej - głośno i z pełną premedytacją.

Spokojnie... Spokojnie. No jak ja kuźwa mam być spokojny, jak przez tego gościa wszystko mnie boli. Wydałem z siebie głośny warkot. Przysięgam na kości mojej babki, że przy najbliższej stosownej okazji uduszę go i upozoruję samobójstwo... Przysięgam! Znowu wszystko zaszło ostrym fioletem. Chyba najlepszym wyjściem będzie opuszczenie tego pomieszczenia w trybie natychmiastowym.

Znudziłem się ciągłym wkurzaniem chłopaka. Przeciągnąłem się leniwe po czym podszedłem do okna.
- Ciemność nastała. Pięknie.- Powiedziałem zachwycony do siebie. Wpatrzyłem się w las otaczający budynek. Ciekawe co w sobie kryje...?
- Panie psie! Spadam stąd, możesz sobie ode mnie odpocząć. Jakbyś mnie szukał, choć nie sądzę, to będę nie wiadomo gdzie. - Powiedziałem otwierając okno. Super droga na skróty! Wyskoczyłem lądując bezboleśnie. Szybko pognałem w stronę lasu.

Nareszcie! Zaraz, czy on też zrobił wypad? Cały mój entuzjazm zgasł, pozostawiając po sobie pełną zawodu, mroczną przestrzeń. Wyskoczył przez okno. Poszedłem w jego ślady. Wyskoczyłem przez okno i przetransformowałem się. Ubranie połączyło się z moim ciałem, które pokryło się czarną sierścią. Mrowienie w dole pleców świadczyło o pojawieniu się ogona. Zastrzygłem wilczymi już uszami i wylądowałem na przednich łapach. Odbiłem się szybko, zrobiłem efektowne salto i ustałem na tylnych łapach. Świetnie! Teraz zacznie się jazda!

Przeczesałem palcami włosy i westchnąłem. Ku mojemu zdziwieniu we włosach nadal miałem błoto i zlepki obumarłych roślin. Trzeba się umyć. Wypakowałem z walizki ręcznik i szampon i ruszyłem do łazienki.

Wkroczyłem do pokoju robiąc tzw. wielkie wejście. jednak nikt tego nie widział. Gdzie tego Siega wywiało? Usłyszałem szum wody. Pewnie bierze prysznic. Nie wiedząc co mam do końca robić usiadłem na łóżku. Wygląda na to, że ja i mój współlokator jako jedyni mieszkamy w tym ośrodku... Ktoś na pewno jeszcze dojdzie. Obejrzałem się po sobie. Trochę się wybrudziłem śpiąc poza pokojem.
- Szybciej tam!- Wrzasnąłem waląc w drzwi od łazienki.

-Nie pali się! - odwarknąłem. Zakręciłem kurek, wytarłem się ręcznikiem i ubrałem. To się określa mianem dwulicowości! Dla zwierząt jest miły, a ludzi szczerze potępia. Ciekawe dlaczego. Nadal wycierając włosy wyszedłem z pomieszczenia.
-Wolne - mruknąłem i usiadłem na łóżku.

Gdy tylko drzwi się otworzyły wszedłem do łazienki. Napuściłem sobie wannę gorącej wody, do której wlałem jakiś płyn do kąpieli, który nie walił jakimiś fiołkami. Wszedłem do wody i ułożyłem się wygodnie. Jak ciepło, jak przyjemnie... Zamknąłem oczy i się odprężyłem...

Nagle wzięła mnie ochota na coś słodkiego. Wyciągnąłem z torby lizaka, rozpakowałem go i włożyłem sobie do ust. A co, jeśli teraz zmieniłbym się w Wilka? Może domyśliłby się prawdy, chociaż... Nie. Wolę jednak robić to pod osłoną nocy.

Nie wyspałem się zbytnio na niewygodnej podłodze w podziemiach. Znużony przysnąłem. Co?! Gdzie?! Jak?! Wyłoniłem głowę spod wody. Może i demony potrafią dłuuugo wytrzymać pod wodą, ale nie, gdy budzą się w niej tak znienacka! Nie utopiłbym się, ale jednak woda w płucach to niezbyt przyjemne uczucie. Zacząłem głośno kaszleć! Cholera! Muszę się nauczyć nie przysypiać w wielu miejscach. Strąciłem kilka szamponów i płynów do płukania, a sam uderzyłem głową w ścianę wyzywając ją od najgorszych. To właśnie moje szczęście! Za idealny wygląd i charakter trzeba czymś płacić... Wychodzę. Wkurzyłem się przez to bardzo.

Usłyszałem hałas dochodzący z łazienki. Co on tam odwala?! Wstałem i podszedłem do drzwi. Rąbnąłem w nie.
-Nie rów ze wspólnej łazienki pobojowiska! - krzyknąłem zdenerwowany.

Cały nabuzowany wytarłem się szybko, ubrałem się w miarę ogarniająco i wyszedłem z pomieszczenia. Miarowy porządek tam panuje - nie ma czego się czepiać. Usiadłem na łóżku rozczesując skołtunione włosy.

Gdy drzwi się otworzyły, odsunąłem się. Z łazienki wyszedł naburmuszony Ryoshi. Obserwowałem go przez dłuższą chwilę i zajrzałem do łazienki. Mimowolnie otworzyłem usta. Popękanych kilka kafelek i syf w postaci różnokolorowego żelu na podłodze. Zwróciłem się w stronę chłopaka i skrzyżowałem ręce na piersi. Mokre jeszcze włosy zmoczyły moja bluzkę.
-Gratuluję kreatywności co do tworzenia burdelu w pokoju.

- Nie moja wina, że przysnąłem...- Powiedziałem pod nosem, tak, że chyba nie słyszał.- Drobny wypadek i tyle. - podsumowałem nie wiedząc jak wyjść z tej sytuacji. Nie odwracając się do niego twarzą stwierdziłem:
- Aż tak źle nie jest.

-Masz rację, jest TRAGICZNIE - stwierdziłem obojętnie. Uśmiechnąłem się lekko - Jak tam nocny wypad?

Co się tak nagle mną zainteresował?
- A jak ma być? Wiesz, że byłem poza pokojem - inne rzeczy nie powinny cię obchodzić. - Stwierdziłem. No bez przesady! W tej łazience nie jest tak źle! Najwyżej kilka kafelek pękło i trochę szamponu czy ta żelu się wylało.

-Ah tak... - udałem zawód. Jak zwykle, trzymał wszystko dla siebie. Usiadłem na łóżku i założyłem nogę na nogę. Wyciągnąłem lizaka z ust - Kiedy masz zamiar to posprzątać? Na mnie nie licz.