Pokój nr 1

Miałem radochę nie z tej ziemi. Podniosłem się i rozentuzjazmowany wpatrywałem się w Ryoshiego. Szczeknąłem dwa razy i merdając ogonem podszedłem do okna.

Również podszedłem do okna. Tak dziwnie mi się z nim rozmawia pod tą postacią. Po mimo wszystko chyba wolę jego człowieczą formę. - Gdzie chcesz iść?- Zapytałem.

Położyłem po sobie uszy. Nadal nie miałem pojęcia gdzie się wybrać, wiec lepiej "wykorzystam" w tym celu Ryoshiego. Zwróciłem głowę w jego stronę z wyczekiwaniem.

- Ty wolisz pewnie jakieś lasy od klubów, nie...?- Spojrzałem na wilka.- I z resztą wtedy musiałbyś się zmienić w człowieka.- Stwierdziłem zamyślając się. Przez głowę przelatywało mi wiele miejsc.- Raczej nie ma wiele miejsc, w których mógłbyś być w twej formie...- Powiedziałem. Zdecydowanie wolę go jako człowieka, lecz ta forma mi nie przeszkadza. - To może las...?- Rzekłem, ponieważ nic innego nie przyszło mi do głowy.

Pokiwałem głową na znak zgody. Las! Las! Lasek! Bez namysłu wyskoczyłem przez okno. Zapomniałem jednak o bardzo istotnej rzeczy - Wilki to nie koty. Padłem na brzuch jak na ten bęben, ale w miarę szybko się otrząsnąłem. Wstałem i zadarłem głowę, żeby zobaczyć czarnowłosego i nadal trwającą obok niego dziurę w ścianie.

Zaraz po wilku, wyskoczyłem przez okno. Moje lądowanie było znacznie bardziej udanie niż jego. Stanąłem prosto patrząc daleko przed siebie.- Kierunek las!- Krzyknąłem idąc prosto.

Szczeknąłem na odpowiedź i ruszyłem truchtem przed siebie. Było cudownie! Skakałem po krzakach, ale wdrapywać się na drzewa nie mogłem... Zaraz... Wdrapywać się na drzewa? Matko, co ten las ze mną robi...?